dok se nadam da ce nam Bojan sistematizovati misao spram dogadjaja u Egiptu, i slusajuci Doc Soo Man-ova drugara Jah Tootha, rek'o da podelim nekolicinu sopstvenijeh zapazanja o tragediji Egipta sa onih par drugara i nezlonamernim prolaznicima, ovlena sa Zajona...

Ko je ubio Boru Pekicha?

Prema samom Bori, ubio ga je Pan, Svirač iz Zlatnih Vremena, bog pastira i frigijske magične frule, povremeni prijatelj boga Dionisa i zaljubljenik u žene. Prethodne noći se Pan javio mojoj ženi u snu i tiho i samouvereno joj je izrecitovao stih koji ona nikada nije uspela da pročita pre tog usnuća, isti stih koji je Bori Pekichu izrecitovao njegov dobar drugar, pesnik, stih koji će ga i uvesti u tragediju i sprovesti u smrt,

„Vratiću se kao refren što se vraća,

U maštu tvoju dovršenu bedom,

Kroz snove tvoje oblik, biće redom,

Moja će sena kao Pan s frulom da korača.“

Lepe vesti iz izraela, nisu još uvek zvanične, ali evo,

centarlevi blok ima 58-60 mandata, spram 62-60 mandata desnoekstremnodesnog bloka.

Ja osećam olakšanje iz više razloga.

Wiki, Novi Sad raid: On 20 January, Novi Sad was completely surrounded and placed on curfew. Its telephone and telegraph lines were cut. The city was divided into multiple areas of responsibility, with a different officer tasked with organizing the round-ups in each. Placards sprang up on buildings, warning citizens against going outdoors, except to buy food. Feketehalmy-Czeydner summoned the local authorities and announced that the Royal Hungary Army would "take charge and clean things up" over the next three days. The raid began the following day. Between 6,000 and 7,000 people that were considered "suspicious" were arrested and taken to have their papers examined. Others were detained on account that they had no papers. Most were released, but at least 40 were taken to the banks of the Danube and shot.

"The massacre was conducted systematically," the historian Leni Yahil writes, "street by street." Many of the soldiers were visibly intoxicated. Survivor accounts, delivered after the war, attest to the brutality of the killings. A woman recalled how, on 23 April, a soldier entered her apartment, demanding to know her family's religious affiliation. The woman told him that she and her family were Orthodox Christians. Infuriated, the soldier called her a "stinking Serb" and killed her five sons. Thousands of men, women and children were imprisoned and interrogated at the Sokolski Dom, one of the city's main cultural centres. Many died during their interrogation.

Temperatures reached −29 °C (−20 °F). Victims were brought to an area known as the Štrand, along the Danube, and shot with machine guns. Their killers then broke up the frozen river's ice sheets with artillery fire and tossed the bodies into the water. According to another account, the victims were forced to tread the ice sheets, which were then shattered by shelling from the shore, causing them to fall into the freezing water and drown. The killings only ceased after four days, when the city's Lord Lieutenant, László Deák, bypassed the curfew and alerted the authorities in Budapest. He returned with orders that the massacre was to come to an immediate halt. Feketehalmy-Czeydner ordered that all executions be stopped by 9:00 p.m. Deák's mother was among the victims. "The randomness and senselessness of the operation were evident especially by the fact that it hit not one single functionary of the Yugoslav Communist Party," the historian Krisztián Ungváry writes.

Bio je jedan lik ovde, jedna jako jako drago osoba, nekakva Jugoslava, mislim da je bio nik Yugaya. To je jedna superdraga žena, ošla iz nekakve Bačke, po belom svetu pa se skrasila po Pešti nekakvoj. Super je drag jedan lik. Uglavnom smorila se ovde po blogu i ne javlja se više.

Tog 24. marta uopšte nisam morao ni da budem tu, ali pošto je splet okolnosti ipak doveo do toga da budem tu, odlučio sam da to bude na mojoj rodnoj Milji, kada je Leut već mora' potonut, treba' san ka' dobri barba ostat na njemu do kraja. Da će Leut potonuti bilo je jasno od prvog trenutka: ta zastarela oprema, haubice iz perioda kada je Crvena Armija oslobađala Beograd, protiv-vazdušna strategija koja je bila slična onoj kada je moj deda, oficir R., komandovao nad protiv-vazdušnom odbranom Kraljeva i južnom odbranom Srbije, prilikom bombardovanja ranije tokom stoleća, na proleće 58 godina ranije - dakle, strategija osloni se na čulo sluha. Bilo je očigledno da će nas pregaziti Ameri, razmišljao sam, dok sam se šetkao kroz Darkvud i gledao kako Jenea gomila opremu između poslednjeg naselja na mapi Beograda, i nesrećnog kamenoloma pod Straževicom, mesta koje će gađati toliko puta da će gotovo postati fizički čujno tužno izvijanje kamena i setni jek stare Šume pod nasiljem mašina. Predveče toga dana se dogodilo nešto što tokom čitavog perioda odrastanja, ovde u Šumi, nisam doživeo. Sve je utihnulo, apsolutno cela vaseljena. Zavladao je totalni i apsolutni muk, priroda je zamukla, stvorenja, lastavice, gugutke, dživdžani, psi lutalice, zrikavci, sve je apsolutno zaćutalo, izazivajući izrazito nemirnu i teskobnu tišinu, punu iščekivanja što ne donosi ništa dobro. Nedobro koje je oličavalo tuštu neprirodnu i antihumanu narav planetarne vrhuške - apsolut zla i neljudskosti u gaženju ka ostvarenju cilja. Cilj, misteriozni target, nije bilo samo rušenje jedne od poslednjih istočnoevropskih diktatura, cilj je bio nešto drugo, potmulo, iz duboke budućnosti, nešto što totalno nije hajalo za čoveka na zemlji, a pride pritisnuti ljušturom raspomamljene komunističke totalitarnosti koja isto tako hajala nije za čoveka na zemlji, pa čak i dotle ne da je, kritike radi, bila kadra da mu puca u glavu posred uskršnjeg praznovanja svetlosti resurekcije.

pošto me je kontaktirao jedan mladi čovek i zamolio da mu po svaku cenu objavim pisanije na blogu na temu pravde za Zvezdinog huligana, razmišljao sam malo i setio se neke situacije 2003. godine kada je palestinska intifada bila u jeku i kada je IDF uleteo u palestinska sela i krenuo da odvaljuje kuće i rešeta gde stigne.

tada se u svetu javilo razmišljanje da je palestinska kampanja samoubilačkog terora ako ne opravdana tada razumljiva, u svetlu saznanja da je represija i brutalnost izraelske države još strašnija i gora od haosa kojeg seju teroristi. niko u izraelu nije progutao ovo razmišljanje, izrael je vodio svoj medijski rat protiv palestinaca, palestinci ubirali simpatije sveta (posebno Evropljana, pa i b92, negde), a ljudi su svakodnevno ginuli na jerusalimskoj džadi i u arapskim provincijama, državni mediji su pritiskali neumitnom propagandom, i ja sam imao obavezu - i pored sve svarene gandže i haša u svojstvu sedativa - da ostanem normalan i da se ne povodim za jednostranošću, propagandizacijom i ideologizacijom konflikta.

i eto, u trenucima dok mladi Uroš ide na dugogodišnju robiju - što će ga koštati celokupne mladosti - koju itako nije imao pošto je pripadnik nulte generacije, generacije što je detinjstvo odživela u mraku devedesetih i čijeg sazrevanja smo se pribojavali u mnogim neprospavanim beogradskim noćima kada smo, isto tako, tražili alternativni način da opstanemo normalni; dakle, kada Uroš pali da robija zbog svog nesrećnog klinačkog idiotluka, i pored sveg gneva što nosim prema Zvezdinim huliganima - upropastili su Sever! - teško mi je da se, tako potpuno predano, stavim na stranu murije, last night Babylon killed the unlucky Rasta...

"Sаmo morаlno posrnulo i izopаčeno biće kаo što je аdvokаt Srđа Popović, brаnilаc ustаškog doglаvnikа Artukovićа, može dа se odvаži nа tаko dijаboličаn i bezumаn čin, dа projektuje sebe i optužuje druge zа delа zа kojа bi jedino on sаm bio kаdаr. Sаmo nаjgorа vrstа podstrekаčа nа ubijаnje Srbа kаo što je аdvokаt Popović, koji je potpisаo zаhtev dа se bombrаduju njegov rodni grаd Beogrаd i Srbijа, može dа pere svoju prljаvu sаvest tаko što lаžno optužuje nevine ljude. DSS sа potpunim prezirom rаzobličаvа morаlnu nаkаznost аdvokаtа Popovićа i nаjoštrije osuđuje rаspirivаčа ove gnusobne histerije", navodi se u saopštenju DSS.

boravio sam u nedoumici da filozofiram nešto na dve teme: jedna o portretu idealnog fašiste, druga o ulozi religije u razvoju ljudskog društva, kada sam naišao na potresnu vest o ubistvu. zato se neću baviti samo suvoparnom temom praistorije čovečanstva ili filozofiranjem o tome šta danas znači da je neko fašista i da li tog nekog, kao individualiteta ili kao grupu, možemo oslikati, napraviti fotorobota iz kojeg će se jasno videti kako izgleda jedan ili grupa fašista 2009. godine; nego ću ipak pogledati na ubistvo i to iz perspektive određene religiozne moralne odredbe. moja pozicija je leva, tačnije, spiritualno leva - kako se to uobičajava danas reći u određenim, misleno i idejno dragocenim krugovima; premda bi se prema pojmu "spiritualno" valjalo ophoditi sa ekstremnom obazrivošću.

o ubistvu: