PODSEĆANJE: The Wall i The Final Cut

THE WALL

"We dont need no education..."

Jedan od najboljih rock and roll albuma ikada snimljenih je The Wall, album grupe Pink Floyd iz Novembra 1979. The Wall je dupli konceptualni album. Progresivni rock and roll sa 26 pesama od kojih svaka ima svoju ulogu u slagalici. Intrigantan, politicki i egzistencijalno, The Wall nam donosi prikaz drustva koje prezivljava unistavajuci svoje potomke. Protagonista albuma je pojedinac koji je nevazan i cija egzistencija nema znacaj, uprkos njegovom uspehu i zelji da menja stvari.

Imaginativan, The Wall verno oslikava unutrasnjost ljudske psihe, njenu rastrzanost i podeljenost. Album istrazuje ambis izolacije i gubitka povezanosti sa svetom. Istrazuje nasledjene i stecene strahove i covekovu teznju za mirom unutar zidom ogradjene psihe. Svaki dan i svaki emocionalni dozivljaj ugradjuje novu ciglu u zid koji odvaja protagonistu od sveta.

Album, The Wall je u stvari jedno zivopisno putovanje kroz sumorne predele, kroz jedan ljudski zivot. Celo ovo putovanje svoje glavne stanice ima u sledecim pesmama:

UVOD: In The Flesh i The Thin Ice

DETINJSTVO: Mother

SKOLA: The Happiest Days Of Our Lives i Another Brick In The Wall

IZOLACIJA: Goodbyie Blue Sky i Empty Spaces

MLADOST: Young Lust

BRAK: One of My Turns i Dont Leave Me Now

LUDILO: Is There Anybody Outthere, Nobody Home, Confortably Numb

RAT, BORBA: Vera i Bring The Boys Back Home, The Show Must Go On

POVRATAK: Stop, The Trial, Outside The Wall

NAKON ZIDA, RAZOCARENJE I KRAJ: album The Final Cut

The Wall je mesavina egzistencijalizma, psihoanalize i politike. Ovaj album se bavi nastajanjem modernog coveka, genezom njegovih strahova i psihickih tegoba. Razmatra se drustvena struktura, komentarise polozaj pojedinca i kanibalisticki odnos zajednice ka pojednicu. Glavni junak u ovom konceptualnom albumu je Pink Floyd, koji je u stvari Votersov alter-ego. Njega je inace u istoimenom filmu Alana Parkera iz 1982. tumacio Bob Geldof.

Votersov otac je poginuo Januara 1944. u invaziji na Ancio u Italiji pred kraj II svetskog rata. Odrastanje bez oca u posleratnoj Engleskoj, Votersu-Pinku utiskuje veciti osecaj nesigurnosti i nepoverenja u odnosu na spoljasnji svet. Njegova majka, koja je rano postala udovica ne uspeva da resi krize u Votersovom-Pinkovom odrastanju pa postaje preokupirana zastitom sina od izazova i problema koje svet postavlja pred mladog coveka. Ona je ta koja stavlja prve cigle u Pinkov imaginarni zid.

Skolu, prvu instituciju drustva sa kojom se susrece, Pink dozivljava kao masinu koja je tu da unisti njegovu individualnost i samelje njegovu personu. Institucije su tu da ga utope bezlicnu masu i sivilo drustva. Kao u motivu o Prokrustovoj postelji - skola Pinku odseca sve za zivot u drustvu nepozeljne osobine. Njegove pesme su predmet podsmeha i povod za brutalno kaznjavanje.

Brak se takodje pokazuje kao neuspesan. Pink nije sposoban da se potpuno preda jednoj osobi, ali nije ni sposoban da se pomiri sa raskidom. Raspad braka je ona poslednja cigla u zidu. U ovom momentu Pink gubi sve iluzije i njegovi se strahovi potvrdjuju. Covek koji ne nalazi svoje mesto u drustvu reaguje samoizolacijom.

Reakcija je povlacenje u sopstveni svet fantazije, svet ogradjen imaginarnim zidom. Unutar zida, Pink postepeno gubi razum i shvata da mu nema pomoci jer je kasno za beg. Obraca se lekarima koji mu nude utehu u lekovima, drogama koje mu pomazu da prezivi svakodnevicu.

Na kraju, Pink dozivljava potpuni slom i cepanje svog Ega na nekoliko licnosti: jedna je fasisticki diktator, druga je pobunjenik, treca je sudija... Na kraju, Pink-Voters shvata da je jedini lek za ludilo u koje je potonuo rusenje zida kojim se okruzio i suocavanje sa spoljasnjim svetom.

Ovaj album je neka vrsta svedocanstva o zivotu Rodzera Votersa, od ranog detinjstva, preko odrastanja do njegovog kreativnog vrhunca tokom perioda megapopularnosti grupe Pink Floyd. Pink Flojd je muzicka grupa koja je imala veoma burnu istoriju. Od pocetka 1967. do 1977. grupa je prosla kroz nekoliko perioda koji su medjusobno dosta razliciti ali koji svaki za sebe pretstavlja jednu ogromnu stepenicu navise u postavljanju umetnickih standarda u svetu rock and roll muzike. Syd Barrett je bio prva zrtva jedne tako burne karijere. Nakon snimanja prvog albuma (The Piper At The Gates Of Dawn, 1967.) Barrett je postao neprikosnoveni vodja benda i svojevrsna hipi ikona u Engleskoj. Ali nakon sto je snimio nekoliko pesama na drugom albumu (Saucerful Of Secrets, 1968.) na njemu su se pocele primecivati posledice preteranog koriscenja narkotika. Na zalost, ispalo je da je Barrett imao urodjene predispozicije za Autizam koje su se vremenom aktivirale uz pomoc LSD-ja. Zvanicna dijagnoza je je bila Aspergerov sindrom, sto je granicni slucaj Autizma. Sid Beret je preminuo minule godine.

Gubitak i celokupno iskustvo sa Sidom Beretom postali su inspiracija za nejvise domete u svetu rock and roll muzike, albume The Dark Side Of The Moon iz 1973 i Wish You Were Here iz 1975. ova dva albuma su od male kultne art-hipi grupe stvorili planetarni fenomen koji je za to vreme bio 'alfa i omega' shvatanja rock and roll estetike. Vremenom su polako ali sigurno, stvari postajale previse teske za clanove benda... Pocelo je incidentom. Sestog Jula 1977. na koncertu u Montrealu (Olympic Stadium) za vreme promotivne turneje za album Animals (Pink Floyd In The Flesh) Rodzer Voters, iznerviran divljom publikom, pljunuo je jednog fana koji je stajao pored bine. Zgadjen svojim postupkom, Voters se otudjuje od publike i radja se zelja za izgradnjom zida izmedju njega i fanova.

Rodzer Voters je oko incidenta za BBC 1990. izjavio: "... album se razvio iz mojih iskustava sa turneje 1977. sa albumom "Animals". Svirali smo u Americi i to samo po ogromnim stadionima. Mrzeo sam to, smatrao sam to odvratnim u svakom pogledu. Govorio sam ljudima 'Ne uzivam u ovome. Ima neceg pogresnog u vezi ovog' a njihov odgovor je bio 'Pa zaradili smo vise od cetiri milona dolara danas' i 'Da li znas koliko je ljudi doslo? 98 000 ljudi je na koncertu' I poceo sam da shvatam da je ljudima najvaznija zarada, sto nije razlog mog bavljenja muzikom..."

A 1988. za Sattelite Radio: "...Postao sam potpuno razocaran stadionskim svirkama jer sam shvatio da one nemaju veze sa muzikom ili komuniciranjem vec sa novcem..."

Inspiraciju za The Wall Rodzer nalazi i u iskustvima iz detinjstva. Odrastao je bez oca. Otac Rodzera Votersa je poginuo u II sv. ratu (Anzio, Italija). Slicno albumu The Dark Side of The Moon ludilo je takodje tema Wall-a Glavni protagonista se bori sa ludilom, sto je motiv iz zivota Sida Bareta. Inspiracija za The Wall je nadjena i u licnim iskustvima i iskustvima ljudi koje Rodzer u to vreme poznaje.

Decembra 1982. u casopisu Musician Dejvid Gilmor navodi sledece: "Nesto je puklo u Montrealu. Delom zbog duge turneje koja se priblizavala kraju (putovanja, losa hrana, losi hoteli, dosada, guzve na stadionima). Delom zbog tegoba koje su se nakupile za deset godina zivota grupe (od 1967.) koje su isisale srce i dusu svakog od nas. Svirali smo los koncert poslednje veceri turneje i to ljudima nije nista znacilo jer su gledali "Pink Floyd" i to im je bilo dovoljno. Rodzer je pljunuo jednog decaka u prvom redu te noci. Nakon toga je proveo duze vreme razmisljajuci o svemu sto ga je do toga dovelo. Rezultat su brutalno realisticne, emocionalne i slikovite pesme koje su postale The Wall...".

Do 1977. publika Pink Flojda se promenila. Verni kult posvecenih hipika iz "Ummagumma" perioda postao je nepovezana gomila zeljna spektakla. Ipak, bila je to sramota, zavrsiti sestomesecnu turneju odvratnim koncertom...

U Septembru iste godine Voters pocinje sa pisanjem pesama za novi album. Od Januara 1978. pocinje rad na demo snimcima. Leta iste godine prikljucuje mu se i bend. U Novembru, u studiju Britania Row pocinje snimanje albuma. Rad na albumu traje skoro cele 1979 i to po studijima u Parizu, Njujorku i Los Andjelesu.

Pored benda, za snimanje albuma The Wall su veoma bitni i James Gutrie i Bob Ezrin. Guthrie je producent (studijski inzinjer i muzicar - perkusije, klavijature, sekvencer) na albumu. Drugi producent na albumu - Bob Ezrin, je bio zaduzen za koncept i kontinuitet tekstova (napisao je deo pesme The Trial) kao i za klavijature i aranzman orkestra.

Voters je autor skoro svih pesama na albumu. "Young Lust", "Run Like Hell" and "Comfortably Numb" su jedine pesme koje je Voters napisao sa Gilmorom. Iako je "Another Brick in the Wall pt. II" poznatija pesma i pesma koja je bila nbroj 1 i u Engleskoj i u Americi, "Comfortably Numb" je najbolja pesma na albumu i pesma koju je vreme manje nagrizlo.
Inace, maestralna "Comfortably Numb", pesma koja je zaista gitarsko remek delo, nastala je kao deo Gilmorovog solo albuma iz 1978. ("David Gilmour") ali iz nekih razloga nije usla na tu plocu. Na svim koncertima ova pesma oznacava vrhunac koncerta. Pocetak drugog sola je nezaboravni momenat koji uvek dovodi publiku do odusevljenja.

Prvi singl koji najavljuje album izlazi 16. Novembra i to za pesmu koja je postala planetarni hit "Another Brick In The Wall Part II".

Album THE WALL izlazi 30. novembra 1979. godine a promotivna turneja pocinje dva meseca kasnije, u februaru 1980. Koncerti za The Wall su bili prava organizaciona nocna mora (45 tona binske opreme) pa je bend u mogucnosti da odsvira tek 29 koncerata u najvecim svetskim metropolama. Iako je koncerte posetilo oko 300 000 ljudi, bend je finansijski na teskom gubitku. Kao rezultat turneje izlazi dupli album snimaka "Is There Anybody Out There? The Wall Live 1980-81".

The Wall je bio poslednji album snimljen u klasicnoj i najuspesnijoj Pink Floyd postavi sa Rodzerom Voterson na basu i vokalu, Dejvidom Gilmorom na gitari i vokalu, Nikom Mejsonom za bubnjevima i Ricardom Rajtom za klavijaturama. U toku snimanja je Voters postao nezadovoljan Rajtom te je ovaj izbacen iz benda.

Na njegovu dvostruku srecu on je ipak posao na turneju sa Pink Flojdom i sa nje je jedini otisao sa punim dzepom jer je kao iznajmljeni muzicar radio za fiksnu platu te nije pretrpeo ogromne novcane gubitke koje su preostali clanovi grupe pretrpeli. Rajt se u Pink Flojd vratio  po Votersovom odlasku.

1982, Alan Parker snima film The Wall sa pevacem Boomtwon Ratsa Bob Geldofom u ulozi glavnog protagoniste, rock zvezdu Pink Floyd-a. Bob Hoskins tumaci njegovog menadzera, a tu su i Joanne Whalley-Kilmer, Jenny Wright kao grupi devojka, Alex McAvoy kao ucitelj...

Do 2006. The Wall je prodat u 22 miliona primeraka. Ovo je najprodavaniji dupli album ikada. Pesma "When The Tigers Broke Free" pripada albumu The Wall ali nije na njemu. Izdata je kao singl 1982. radi promocije filma "The Wall" Alana Parkera.

Radi proslave pada Berlinskog zida i kraja hladnog rata, Rodzer Voters okuplja Bleeding Heart Band i 21. Jula 1990. na Postdamer Placu u Berlinu organizuje koncert sa The Wall materijalom. 400 000 ljudi je posetilo ovaj koncert. Cyndi Lauper je otpevala "Another Brick" a Van Morrison "Confortambly Numb". U Septembru iste godine izlaze album i VHS.

THE FINAL CUT

"Ashes and diamonds. Foe and friend. We were all equal in the end."

Nakon zavrsetka turneje za album The Wall, Rodzer Voters je vec u Julu 1982. usao u studio da snimi pesme koje su konceptualno nerazdvojne od The Wall-a. Ipak, dok je The Wall usmeren individualisticki i egzistencijalisticki - njegov album-naslednik je politicki i socijalni komentar. Album se najvise oslanja na klavijature, verovatno zato sto ga je producirao Michael Kamen. Kejmen je zajedno sa Votersom u stvari odsvirao najveci deo ovog albuma.

Rezultat je jos jedno stoprocentno remek delo pod nazivom The Final Cut. Album koji je izasao u Martu 1983. bio je u stvari Votersov solo album jer je na njemu radio skoro sve sam. Tek na nekoliko delova pesama cujemo Gilmora. Takodje, ovo je poslednji album koji je Pink Flojd izdao sa Votersom na celu. Voters je nameravao da raspusti bend ali su ga u tome sprecili ostali clanovi sa Gilmorom na celu.

U pocetku je postojala ideja da ovaj album bude muzicka podloga za film Alana Parkera "The Wall" koji je izasao 1982. ali je zbog burnih politickih desavanja u tadasnjoj Britaniji prerastao u antiratni konceptualni album pod nazivom "A Requiem for the Post War Dream by Roger Waters, performed by Pink Floyd". Naime, u Aprilu 1982. Argentina je izvrsila invaziju na Foklandska Ostrva cime je otpocela politicku krizu koja je trajala do Juna iste godine.

"The Post War Dream" pesma koja otvara album propituje motive i razloge iza tada aktuelnih desavanja, osudjujuci pri tom Margaret Tacer i Ronalda Regana. "Your Possible Pasts" izrazava razocarenje ljudi koji su ucestvovali u II svetskom ratu. Kako je pobeda vremenom prerasla u poraz i kako se fasizam vratio u drugom obliku. Ova pesma potice sa snimanja albuma The Wall. Odlicna Gilmorova solaza.

"One of the Few" je takodje pesma sa snimanja The Wall albuma.

"The Hero's Return" govori o ucitelju, veteranu rata, koji svoje probleme i muke prazni na svojim ucenicima. Jos jedna pesma o razocarenju u savremeni svet i njegovu buducnost. "Sweetheart sweetheart, are you fast asleep? Good. 'Cos that's the only time that I can really speak to you." "The Gunner's Dream" je vrhunac albuma. Meni najmilija pesma koju je Voters napisao. Sasvim sigurno spada medju najbolje antiratne pesme ikada snimljene.

"Paranoid Eyes" se bavi neprilagodjenim ljudima koji moraju da obracaju paznju na svaku sitnicu da bi izgledali normalno iako im je haos u glavi. "You believed in their stories of fame, fortune, and glory. Now you're lost in a haze of alcohol-soft middle age. The pie in the sky turned out to be miles too high. And you hide, hide, hide behind brown and mild eyes."

"Get Your Filthy Hands Off My Desert" komentarise Foklandski Rat.

"The Fletcher Memorial Home" se bavi veteranima rata. Inace The Fletcher Memorial Home je mauzolej poginulima u invaziji na Anzio, gde je i Votersov otac poginuo.

A "Southampton Dock" nas uvodi u... "The Final Cut" drugu najbolju pesmu na albumu. "Through the fish-eyed lens of tear-stained eyes I can barely define this moment in space and time And far from flying high in clear blue skies I'm spiraling down to the hole in the ground where I hide." Ovo je takodje pesma sa snimanja albuma The Wall i ona govori o Pinku "Behind the Wall", dakle nakon sto je srusio zid. Nakon izlaska u svet Pinka ceka nuklearni holokaust u pesmama:

"Not Now John" prvi i jedini singl sa ovog albuma. "Fuck all that" je izmenjeno sa "Stuff all that". Album zatvara pesma "Two Suns in the Sunset" koja govori o dva sunca u sutonu (jedno je nuklearna eksplozija).

Zakljucak je da Pinkova-Votersova licna i individualna borba sa samim sobom i svetom oko sebe, postaje uzaludna jer njegovu sudbinu na kraju resavaju drugi ljudi. Po Votersu: "...ovaj album je bilo jako tesko napraviti... moze se osetiti ludacka tenzija koja struju kroz pesme... svadjali smi se kao psi i macke... pocinjali smo da shvatamo da vise nema benda... i da ga nije ni bilo jos od Wish You Were Here (1975)... album se nije dobro prodavao... i zato je Dejvid Gilmor izjavio 'Evo, znao sam da je sve do sada radio pogresno'..."

Po Gilmoru ovaj album je: "...izgubio balans izmedju reci i muzike... bio je to najlosiji period u mojoj karijeri sa Pink Flojdom... Rodzer je na album stavio sve pesme koje smo mi izbacili sa The Wall-a zato sto ih nismo voleli... usao je u jednu megalomansku fazu kada nije trpeo nicije mesanje u posao... svadjali smo se najstrasnije u tom periodu..."

The Final Cut je promovisan i Video EP izdanjem. U pitanju je 19 minuta dug film koji pokriva cetiri pesme "The Gunner's Dream", "The Final Cut", "Not Now John" i "The Fletcher Memorial Home" sto u stvari izadje na cetiri spota za tada novorodjenu MTV televiziju.

Ovaj album je svetu predstavio i "Holophonic Sound" zucni sistem. Uz pomoc ovog sistema je slusalac bio u mogucnosti da cuje trodimenzionalno kretanje zvuka pa tako kada cujete lansiranje rakete, cujete i njeno kretanje po prostoru.

Sve radi pravog dozivljaja kraja sveta!

 
Na kraju, mozemo zakljuciti da su ovi albumi grupe PINK FLOYD - THE WALL i THE FINAL CUT nezaobilazna stanica u slusanju rock and roll muzike i pracenju njene istorije. Ova dva albuma su stara vise od 25 godina, ali ih vreme nije ni malo nagrizlo. Muzicki, tekstualno, produkcijski - ovi albumi spadaju u sam vrh muzickog stvaralastva.

***

I na kraju jedna lepa vest sa sajta Balkanunderground.com :

Australijski sastav „The Australian Pink Floyd Show” koji izvodi muziku čuvene grupe „Pink Floyd” nastupa u Sava Centru. Na koncertima izvode pesme grupe „Pink Floyd” iz raznih perioda, a poznati su po tome što vole da odaberu jedan album „Pink Floyda” i odsviraju ga u celosti. Tako su za ovu turneju odabrali album “The Wall”, a tu je i specijalni bis koji će obuhvatiti neke od najvećih hitova iz faza “Dark Side of The Moon”, “Wish You Were Here” i sl.

Njihovi nastupi traju najmanje dva i po sata, a na koncertima upotrebljavaju psihodeličnu rasvetu sličnu onoj koju su „Pink Floyd” koristili na svojim turnejama od 1987. do 1994.

Članovi benda kažu da najradije pamte 1996, kada su svirali na 50. rođendanu Dejvida Gilmora, i 2007. kada je Rodžer Voters gledao njihov koncert u Londonu…

Jedan mali deo iz njihove istorije skinuto sa njihovog sajta: www. aussiefloyd. com

” It was a show in September of 1994 which would perhaps be the biggest turning point for the band. On Monday the 26th, at the ‘Fairfield Halls’ in Croydon, Surrey, the band were paid an unexpected visit backstage. Not long after the show had finished there was a gentle knock on the door; “Is it ok if we come in?” the familiar voice asked. David Gilmour appeared almost like a vision in front of the band in the backstage dressing room.
He had caught the show having been on a night off from the ‘Division Bell’ tour, and had that day flown back to London from Paris. Introductions followed and he told of his enjoyment of the show - never being able to be in the audience at a Pink Floyd show before! He also commented that they had played at that same venue once many years previous and that he had particularly enjoyed hearing ‘Dogs’ performed. Toward the end of the visit he agreed to pose for a photo with the band, and asked if they would be interested in playing at the end of tour party at Earl’s court. Of course the band could not contain their enthusiasm and it was left as a ‘his people would contact your people’ type of thing. As the ‘Division Bell’ tour approached it’s end, there had been no further contact made, and the band started to think that it would not happen. Unbelievably a message on Colin’s answer phone from David Gilmour’s office graciously explained that they were very sorry but the gig could not take place due to noise restrictions around Earl’s Court after a certain time at night. However, the offer was made of concert tickets and invitations to the end of tour party as guests! Needless to say the occasion was incredible. The Aussies felt they had come a long way and were now mixing with the members of Pink Floyd, their families and many other celebrities including Sting, Brian May and Kate Bush to name but three. Contact from David Gilmour’s office came again in early 1996. David was to turn 50 on March 6th, 1996 and apparently he wanted The Australian Pink Floyd Show to perform a hand picked set for him! The event was held at the Fulham Town Hall, London, amidst intense security. The band was advised that under no circumstances were they to leak a word of it to anybody, and so they did not, fearing above all that they may risk losing the gig! On the night they were ushered into a back stage area and asked to not mingle with the guests. Being the good mannered lads that they are they were happy to abide by this, but it didn’t mean that they didn’t see the who’s who of the entertainment industry that arrived for the party. The ‘Bootleg Beatles’ performed first, followed by a magician. The night was then rounded off with The Australian Pink Floyd Show performing Pink Floyd to the members of Pink Floyd amongst others! Toward the end of the performance Pink Floyd bassist Guy Pratt, in shall we say a ‘party’ mood joined the band on stage along with Rick Wright for a rendition of ‘Comfortably Numb’. This was followed by David Gilmour, Gary Wallis, Tim Renwick and Claudia Fontaine along with Guy and Rick, performing a number of edited versions of Floyd songs including ‘Money’ and ‘What do you want from me’. It was an incredible ending to an unbelievable night.”

Velika dvorana Sava Centra
4. februar, 21.00
Cena ulaznica: 2400 i 3000 din