Reprint: U nedostatku ideja i motiva

Noći veštica !

"To je paganska proslava terora, straha i smrti, jedna od okultističkih struja" poručeno je iz Rima, a katolički list "Avenire" pozvao je na bojkot praznika i molitvu Svim svetima u večeri uoči praznika, što je zanemarena tradicija hršćana, koji su oduvek noći pred velike praznike provodili okupljeni u molitvi.

link

Moj zaključak kada sam pročitao ovu vest : "dokon pop ....!

S Rimskim osvajanjima, noć mrtvih postaje institucionalizovan datum, a te noći prema starom rimskom verovanju, crni bog lova Samhin preuzima vlast nad svetom, ubija srndaća (boga Sunca), a boginju vegetacije odvodi u podzemlje, gde ona do proleća bdije nad semenjem, usnulim životinjama i dušama mrtvih

Odlična pitka priča o Džeku fenjerašu! Posebno je interesantan ovaj deo (bold) gde se vidi ,koliko ima sličnosti i poređenja između mitova različitih društava, od kojih nije sve moguće odmah ili u celini objasniti uticajem jedne kulture na drugu.
Ovde pod boldovanim, mislim na recimo Demetru ( Persefonu (Grčka) ,Prozerpinu (Rim), neke bajke iz Južne Amerike i slično.
Zanimljivo je ovo insistiranje iz Rima da katolici treba da bojkotuju ove svečanosti .
Pošto je zgodna prilika , evo da postavimo nešto o Keltima , pa ko hoće da čita,


Svedočanstva modernih arheologa i starih pisaca govore da je tokom druge polovine prvog milenijuma nove ere veliki "varvarski" narod je živeo na širokom pdručju zapadne i srednje Evrope. Njihova kulturaje bila kultura metalnog doba i bili su među najvećim tehnolozima starog sveta.Vešti u obradi metala, graditelji puteva, kolari, znalci u ratarstvu i stočarstvu, postavili su temelje zapadnoevropskoj civilizaciji. Kelti su bili ratnici neviđene hrabrosti i okrutnosti, kojih su se plašilie čak i Rimske legije. Izvršili su čak i pljačkaški pohod na Rim 290.g.pr,n.e, a na vrhuncu svoje moći teritorija, kojom su vladali pružala se od Britanskih ostrva na zapadu , do Turske na istoku. Imperijalističke ambicije Rima i pljačkaške provale gernmanskih plemena oduzele su keltskim zemljama"izuzev Irske"političku nezavisnost i asimilirale ili razorile njihova brojna kulturna dostignuća.
Naše znanje o religiji i mitologiji različitih keltskih naroda – oni očigledno nisu pripadali istoj etničkoj grupi, niti su imali političko jedinstvo, iako su govorili na dijalektima istog jezika – proističe iz tri geografsak područja: Galije.( današnja Francuska), Britanije ( posebno Vels) i Irske.
S obzirom da su bile Rimske provincije, Galija i Britanija su bile i prepojave hrišćanstva pod uticajem grčko-rimske kulture.Naprotiv, keltska Irska je sačuvala svoje kulturno jedinstvo sve dok, nije prihvatila hrišćanstvo, tokom 5.veka.Zbog toga je u Irskoj sačuvano najviše dokaza o mitologiji paganskog keltskog društva, ali se značenje te Irske građe može razumeti jedino ako je povežemo sa sačuvanim dokazima o religijama Gala i Britananca.

Keltska religija

Od mitologije Gala nije sačuvano ništa.Tamo je postojala usmena a ne pismena predaja. Julije Cezar ( 1. vek pre n. ere) izveštava da su druidi , profesionalno učeni ljudi ranog keltskog društva, zabranjivali zapisivanje ,svog znanja, iako su prepoznavali grčko pismo i služili se njim u druge svrhe.Nema sumnje da su zastupali načelo „zatvorene radnje“, uz pomoć koje su vešti i obrazovani slojevi svih društava svih vremena štitili jedinstvo i položaj svoje profesije.
S a druge strane raspolaže se podacima o religiji Kelta.Oni se pojavljuju u fragmentima i ograničene vrednosti, ali naučnicima su nužni kako bi pomogli da razmrse isprepletane niti irske i velške mitologije. Zbog toga informacije dolaze iz dva izvora.
Prvo su zapisi grčkih i rimskih komentatora. Nažalost, malo pisaca je lično poznavalo Gale, a još manje njih je razumelo razumelo to društvo. Oslanjali su se uglavnom na neproverene priče.Oni koji su zaista bili u neposrednom kontaktu s Keltima – pri tom se misli na Cezara – imali su ozbiljnih društveno-političkih razloga da njihovi komentari budu iskrivljeni.Zato se tim dokazima prlazi oprezno.
Zatim, postoje ikonografski prikazi galskih božanstava, kao i posvete koje su nekada išle uz nnjih.Teškoća leži u činjenici da da ta građa potiče iz vremena posle rimskog osvajanja i verovatno je nadahnuta grko-rimskim šablonima.
To povlači pitanje verodostojnosti, u strogo keltskom smislu, antropomorfnog prikazivanja damaćih božanstava, kao i do kog stepena galo-rimska umetnost izražava klasično pre nego keltsko versko razumevanje. To pitanje ostaje velikim delom otvoreno, ali postoje neki dokazi da se rano keltska religija bitno protivila slikanom prikazu i da su kaltska božanstva izvorno zamišljena kao duhovi povezani sa šumama, rekama, jezerima i drugim prirodnim fenomenima nego sa antropomorfnim bićima. Čini se da se kasnija ideja javila i razvila kao rezultat kulturnog mešanja mediteranskog sveta. To možda potkrepljuje priču koja se pripoveda o Brenu, keltskom vođi koji je bio poražen u Delfima 279.g,pre n.e., da se s prezirom nasmejao kada je čuo da su Grci verovali u bogove u ljudskom liku.
Pa ipak, uprkos očiglednim nedostacima izvora, mogu se sa sigurnošću utvrditi ove činjenice:
1.Kelti su bili u velikom stepenu religiozan narod
2.Verovali su u život posle smrti (ne u seljenje duša) što je jako čudilo rimski svet i na čemu su im ustvari zavideli
3.U keltskoj religiji je bio veliki broj boginja velikog značaja – boginje-majke,, boginje rata,, boginje zaštitnice.Možda je to odraz ugleda koji su uživale keltske žene u ranom keltskom društvu
4. Jedno od obeležja keltke religije je shvatanje "trojedinog" boga, tri manifestacije istog božanstva.


Za razliku od kontinentalnih Kelta, narodi Irske i Velsa koji su se služili keltskim jezikom sačuvali su veliku i prilično staru književnost. Smatra se da Irci imaju najstariju književnu tradiciju na maternjem jeziku od bilo kog naroda severne Evrope, i da je <Irska "sačuvala bogatiju riznicu mitoloških predanja od od bilo kog naroda severno od Alpa
Većina ranih irskih saga sadrži nagoveštaje i događaje mitološke prirode, i u konačnoj analizi, većina likova koji se u njima javljaju, bez sumnje su božanstva ili bića sa drugog sveta, čije je prvobitno božansko obeležje bilo ugroženo na neki način. Ona više nisu bogovi u poznatom smislu reči koji bi se poštovali i odobrovoljili prinošenjem žrtvi, već su oni prikazani kao ljudska bića s natprirodnim sposobnostima i učestvuju u pseudoistorijskim događajima na postojećim geografskim lokacijama.Do takvog njihovog shvatanja moglo se doći prirodno, tokom proxcesa usmene predaje kroz vekove,ali su te , očigledno predhrišćanske snage, dobile svoj današnji oblik u interpretaciji kaluđera-pisara koji možda i nisu razumeli njihovu mitološku prirodu. Sa druge strane, postoji mogućnost da su pisari namerno ispuštali mitološke i paganske vidove u skladu sa hrišćanskim skrupulama ili su prepravljali norodnu graću prema klasičnim šablonima....( napisaću još nešto ako bude nekog interesovalo)
...Napiši i ti nešto ,sigurno je da imaš dosta građe za to, i daj malo muzike