како смо острва
како се не срећемо
како се на тренутке учинимо да јесмо
како се не додирујемо
како се не познајемо
како се усамљујемо
како се не верујемо
како се волимо а није
како се не умемо а јесте
како се повређујемо
како се варамо да се залечимо
како се волимо и певамо
па ударимо
крв пустимо
ни извини
како се не запитамо
до истина
како се волимо а да не знамо
шта је то
и одемо
тако слепи
крај свега што нам је
дато.
где сте да станете.
где сте да не плачете.
шта ће вам
када нећете.
а можете.
сваког пролећа: зелене сенке.
и пропуштена сећања.
помозите.
нема јадних.
јадне су само наше речи.
а можемо.