Pravo mesto za prave ljudeVoices heard in fields of green
Their joy their calm and luxury
Are lost within the wanderings of my mind
I'm cutting branches from the trees
Shaped by years om memories
To exorcise their ghosts from inside of me
The sound of waves in a pool of water
I'm drowing in my nostalgia

Mushroom CloudLet’s say that Bill and Ben were born on opposing sides of an old mountain range. Though they lived but a few hours’ drive away from each other, they had never once visited the other’s hometown. They were both of the same age and social class, had similar IQ levels, liked the same sports and were of the same sexual persuasion. But … (pause for a big but) each boy inherently disliked the other – despite the fact that they’d never actually met or conversed in any way.

ili koliko će još dugo trajati zaoravanje mozga?

da li neko ima predstavu koliko su medija planeri odredili za ovo ispiranje mozga?. koliko će trajati agresivna kampanja zaoravanja mozga koju jedna banka sprovodi već više meseci?

čistunci će reci: promenite kanal ali onda ništa drugo nećemo raditi nego menjati kanale pošto zaoravaju neprekidno i svuda. u slučaju ove kampanje ne verujem da bi pomoglo ni iznošenje televizora iz kuće.

R.Jeffrey Smith and Carol D. Leonnig, Washington Post Staff Writers, October 18, 2006

Officials at the U.S. Embassy in Belgrade were surprised three years ago to be invited to a luncheon in honor of visiting Rep. Curt Weldon (R-Pa.), hosted by Bogoljub Karic, a wealthy Serbian businessman who had been barred from visiting or trading with the United States because of his close ties to former Yugoslav leader Slobodan Milosevic.

Weldon "was visiting solely because of Karic," whom he was trying to get off the U.S. blacklist, a former senior embassy official familiar with the visit concluded. "It seemed odd" at the time, because Karic had no obvious tie to Weldon's district outside Philadelphia, and Weldon should have known the embassy was shunning contacts with him, the official said.

Women in black

Yesterday I met yet another young person from Serbia who, upon hearing that I was from the States, asked me what on earth I was doing in his country when all he wanted to do was move to mine. I normally struggle to explain my decision to move to Belgrade. I myself question it almost daily when boarding a rattling bus or running down the path by the Sava River, a river lined with carelessly discarded garbage. But this time the answer was demonstrating right in front of us. I say “demonstrating” because we were standing in front of Women in Black’s commemoration of fifteen-years of women’s nonviolent resistance.

...

Ne sećam se da su me vesti skoro obradovale kao večeras informacijom da je izmedju B92 i Telenora napravljen ugovor kojim startuje akcija „Izgradnja sigurne kuća“ za žene i decu žrtve nasilja. U svom okruženju sam do sada uvek imala bar jednu ženu koja je bila izložena nasilju od strane muškarca. Zato sam se i sama osećala mučeno kao posmatrač, slušalac, sa jedne, i kao potpuno bespomoćna osoba da nešto promeni u svemu tome, sa druge strane. Ono što me je najčešće bolelo, kada žena izubijana i modra vrati se mužu, su bili komentari okoline: “Eto, nikada se neće promeniti! Ma sama je birala…”

Skoro svaki dan neko mora da mi ispriča neki vic. Ako se čudnim spletom okolnosti dogodi da izbegnem taj doživljaj, na vic moram da naiđem u novinama. Kad se, uz pomoć zemaljskih i nebeskih sila, izbavim i od tog zla, mogu sa stoprocentnom sigurnošću da garantujem kako ću u mejlu zateći bar dva ili tri vica. Ne mogu da kažem da ne volim viceve kao takve – zanimljiv mi je, pre svega, način na koji nastaju i vremenom se menjaju. Zanimljiv mi je i fenomen ljudi koji ih pamte na hiljade – moj sopstveni tata jedan je od takvih. Neki vicevi zaista su mi smešni i rado ih pamtim. U čemu je onda problem?

Adam i Steva... I Gospod Bog pusti tvrd san na Adama, te zaspa; pa mu uze jedno rebro, i mesto popuni mesom;

I Gospod Bog stvori još jednog muškarca od rebra, koje uze Adamu, i dovede ga k Adamu.

A Adam reče: Sad eto kost od mojih kosti, i telo od mog tela. Neka mu bude ime muškarčina, jer je uzet od muškarca.

Zato će ostaviti čovek oca svog i drugog oca svojeg, i prilepiće se k muškarcu svom, i biće dvojica jedno telo.

A behu obojica goli. Adam i muškarac mu, i ne beše ih sramota, samo im se Karađorđe po zemlji vuk’o.

Napomena: ovo je blog o politici i aktivizmu. Piše LW MiM. U radno vreme.

notorious Danas „Na istoku turban, turban, na zapadu Duran Duran“, setio se Zoki  Panović u Rafalima iz kamenoloma  u Danasu od ponedeljka,  Teofilove poezije od pre dvadestak i kusur godina. Sinoć u Beogradu  Duran Duran, a ja sa Teofilom, prvi put u životu,  u Zrenjaninu na tribini BOJKOT, NARAVNO! (Učesnici: Jelena Milić, politički komentator! Ha!  Judita Popović, advokat,Teofil Pančić, kolumnista,Dinko Gruhonjić, Nezavisno društvo novinara Vojvodine, moderator Snežana Ilić, Centar za razvoj civilnog društva), u kultnom pozorišnom klubu Zeleno Zvono.

iz fotelje za reciklere...Oslabio mi imunitet. To je opšti zaključak. Da nije, ne bi me ovi virusi i temperature lako savatali. Pa evo prilike da iščitam dnevne novine od prethodne nedelje, i napišem koju za blog, mada pišem pod stresom, jer me mrzi da se dobacim do daljinskog i eventualno prebacim kanal i kako god maknem Tele Shop neurotične glasove što prodaju muda za bubrege... „pozovite odmah!“

Serbs love to interrogate. Don’t get me wrong it is of the kindest possible sort, but interrogation nonetheless. I have been ‘interrogated’ by Serbs on numerous occasions but there is some things that always seem to crop up. There are a whole range of questions I have been asked, but sprinkled liberally through every cross-examination are the same four questions that seem to pop up time and again.  

WE REMEMBER: 15 Years of Women's Nonviolent Resistance1991-2006

On Wednesday October 18, 2006 from 3:30pm to 4:30pm in Republic Square, there will be a performance In Remembrance of Deserters. We will construct a symbolic monument to rebels against war trimmed in slogans of nonviolent resistance, acknowledging and celebrating citizens' bravery and disobedience.  Women In Black

PAMTIMO: 15 godina ženskog nenasilnog otpora1991.- 2006.

U sredu, 18. oktobra 2006. na Trgu Republike, od 15.30h do 16.30 h biće izveden performans U spomen dezerteru. Podizanje simboličnog spomenika pobunjenicima protiv rata jeste podsećanje na nenasilni otpor, priznavanje i slavljenje građanske hrabrosti i neposlušnosti.

Pozivamo vas da nam se pridruzite Žene u crnom

....kad je vaša kuća putujuća.

Za društvance trenutno srećno preseljeno kod http://blog.b92.net/node/2512, postavili smo novi dušek blog za ćaskanje. Pisca / vlasnika bloga opet svaki čas nema kod kuće.

Svi znamo da je Warren Buffet ( drugi najbogtiji covek na svetu) poklonio 80% svog bogatsva Fondaciji Bila Gejts, pretvorivsi je tako u najvecu dobrotvornu instituciju svih vremena. Prevazisao je svoju sujetu i zelju da svoje ime upise u istoriju i svoj novac je dao da podrzi rad drugog coveka.

Istovremeno Bil Gejts je napustio mesto vodeceg coveka Mikrosofta da bi se u potpunosti poosvetio dobrotvornom radu u svojoj Fondaciji koja se vec smatra najefikasnijom humanitarnom organizacijom u svetu.

Ovako je u Poljskoj...Večeras je koncert! Grupa koja je drmala svetskim listama dok je mene drmao pubertet. Lepo će biti vratiti se u detinjstvo makar za trenutak. Molim sve one nadrndane "muzičke kritičare" da ovaj put zaobiđu moj blog! Ivana K, Žana i ostali...vidimo se u Hali! :-)