People are strange when you're a stranger
Faces look ugly when you're alone
Women seem wicked when you're unwanted
Streets are uneven when you're down
When you're strange
Faces come out of the rain
When you're strange
No one remembers your name
When you're strange
When you're strange
When you're strange
People are strange when you're a stranger
Faces look ugly when you're alone
Women seem wicked when you're unwanted
Streets are uneven when you're down
When you're strange
Faces come out of the rain
When you're strange
No one remembers your name
When you're strange
When you're strange
When you're strange
When you're strange
Faces come out of the rain
When you're strange
No one remembers your name
When you're strange
When you're strange
When you're strange
Nedavno sam putovala preko bare i u avionu imala priliku da gledam dokumentarac o Doors-ima (Mr. Mojo Risin: The Story of L.A. Woman). Gledala sam ga 3 puta za redom. 10 sati u avionu, ima se vremena. Shvatila sam da sam stranac ... i ovde i tamo gde sam rodjena. To me nije razalostilo, naprotiv, shvatila sam da mogu da me bace na kraj sveta i da cu ko macka da stanem na noge i produzim dalje. I ljudi nisu stranci, nisu ni cudni, niti ruzni. Zivot je lep samo ako zelis da ti bude lep.
Ali ja i dalje volim ovu pesmu ... i ne samo ovu, vec sve od Doors-a.
Posvecujem blog svim "gastosima", sadasnjim, bivsim i buducim*.
*hvala Ivani23 na pitanju :)