Borise Tadicu zapreti  Ukrajinskim scenariom. Poruci da ces raspusti ovu satro Vladu, da ces im zabrani im ulazak u radne prostorije. Da ces staviti tacku na ovo trosenje nasih para. Da ces raspisati nove izbore.

To ti je poslednja sansa da ih uteras sa livade u koral. Uzmi im pare, pocece da cvile. Zamisli kako bi ti Velja cetvoronoske dotrcao I doneo lopticu.  

Veruj mi pristace na sve.

War Will Be OverMoving Black Objects

That's how they call them in Iraq, the US military: women are "MBOs," shapeless pillars of black, moving in public.
Here in Sharjah, one emirate among the United Arab Emirates, a Sultan is Ruler and his intellectual Sultana has trendy cultural and ecological concerns... Here I am also a woman dressed in black.

U večnom iščekivanju novog softvera, koji će ipak uvesti neki red u ovo rasulo, napale su me buve. Kao i obično, pogrešno sam reagovala, češući se do krvi, malo se naljutila na insekte, a malo na ceo svet. Nisam nikad bila previše uravnotežena, mnogo govorim, puno polemišem, često se svadjam i iz sukoba sa gomilom izadjem išamarana. Ali ipak i dalje, užasno uporno, verujem da sve to ima nekog smisla, verujem da ko izdrži fajt sa ruljom, taj će jednom promeniti svet.

 U ex- Jugi pri RTV centrima, delovalo je šest klasičnih Big bendova u sastavu: četri /ređe/ pet truba, četiri trombona, pet saksofona, klavir, bas, gitara i bubnjevi. Bendove su imali: Beograd, Zagreb, Ljubljana, Sarajevo, Skoplje i Novi Sad.Jedno vreme je postojao i Plesni orkestar RTV Priština, ali nije bio kompletan. U punom sastavu  pojavili su se kod nas u drugoj polovini četrdesetih. U početku, pored snimanja u studiju, pojavljivali su se u javnosti na koncertima, javnim snimanjima sa publikom, a kasnije najčešće kao deo festivalskih orkestara, kada su im pridodavani gudači. Nijedan festival zabavne muzike nije se mogao zamisliti bez tih orkestara.

Fernando Pessoa

O poeta é um fingidor.
Finge tão completamente
Que chega a fingir que é dor
A dor que deveras sente.

E os que lêem o que escreve,
Na dor lida sentem bem,
Não as duas que ele teve,
Mas só a que eles não têm.

E assim nas calhas de roda
Gira, a entreter a razão,
Esse comboio de corda
Que se chama coração.

Little runners

The justification – Opravdanje

Today I’m setting a precedent that I’ve tried to avoid: I’m using this blog to promote a CorD event. However, I’m doing so with the excuse that it is indeed a truly worthy event that will benefit only the needy (and those getting free pr).

Danas pravim presedan koji sam se trudio da izbegavam do sada: koristim ovaj blog da reklamiram jednu manifestaciju CorD-a. Međutim, ovo radim sa izgovorom da je zaista vredan događaj koji će samo pomoći onima kojima je pomoc potrebna (i tima koji će dobiti besplatan marketing).  

Belgrade’s Kosovo status endgame is increasingly clear. Plan “A” seems to consist of trying to delay an independence decision as long as possible. There are two reasons for this. One is an outside hope that somehow Belgrade may be able to actually win a reprieve from “losing” Kosovo. The other far more important reason is that Belgrade hopes delay will cause the Albanians to take unilateral action without Security Council approval thereby permitting Belgrade to achieve its real goal: partition.

suroviNiko ne moze da te ukopa pred ekipom kao rodjena majka. Uvek se izvuce, iz fioke, neka posalica iz detinjstva. Jedan od poslednjih bisera je bio isecak iz novina u kome pise sledeci tekst. Napominjem da sam bio izlozen besomucnoj zajebanciji:

I’m done with former-communist urbanism.  I’m sick of it. 

At least that’s what I decided after spending a day in Skopje last week.  As I walked around town I couldn’t quite pinpoint what it was that I disliked so strongly. I had been warned that Skopje had more than its fair share of communist period architecture due to the 1963 earthquake that, in addition to killing over 1,000 people, destroyed much of the city, leaving room for a disproportionate number of the geometrically peculiar, concrete beauties that now dot urban landscapes throughout the former Yugoslavia. Despite the earthquake, Skopje’s riverbank is still dominated by the low roofs and cobblestone streets of the jumbled Turkish čaršija. But this discordant blend of concrete and cobblestone could also define the architectural style of Sarajevo or Novi Pazar, both towns I greatly enjoyed.

Napisala LW 16.10.2002. na sajtu B92

Može li duplo golo biti najbolje za Srbiju?

Dan mrmota | 16. oktobar 2002.

Srbija uporno odbija da se suoči sa svojom prošlošću. Sudeći po natprosečnoj produkciji ispod-prosečnih analiza izbornih rezultata, Srbija je na dobrom putu da odbije da se suoči i sa svojom sadašnjošću. Zna li Srbija da će joj scenario budućnosti zato ličiti ili na “Dan mrmota” ili na “Noć veštica?” Piše Jelena Milić, član Foruma za Međunarodne odnose.

Može li duplo golo biti najbolje za Srbiju? S jedne strane zaglušujuće bučni orkestar samo&proklamovanih lidera, politikologa, analitičara, izbornih stručnjaka, šefova štabova, istraživača javnog mnjenja, grupa građana, medijskih tajkuna i novinarskih gromada, etnifikatora i deetnifikatora. A sa druge predizborna, izborna i postizborna tišina koja para uši. Tišina o onome što je odavno trebalo da znamo o Srbiji, a nismo smeli/hteli nikoga da pitamo. Ni tokom propalih predsedničkih izbora održanih u “demokratskom duhu, tokom kojih nije bilo većih nepravilnosti”, a koje su pratili “najčešće nepristrasni mediji”. Koji su, pak, neuspeli zbog kiše, loših predsedničkih programa, košarke, biračkih spiskova, starih zakona, … Ponosni na Srbiju?

Boris Buden sa pravom kaže da je gro stravičnih činjenica o nedavnim dešavanjima na Balkanu već dokazan i plasiran u javnost. Suštinski izbori, koje Srbija još uvek nije održala, trebalo bi da daju odgovore na pitanja šta i kako dalje sa tim saznanjem. Iako predstavljaju neophodni početni uslov koji determiniše daljnji pravac i smer krive kretanja srpskog društva, tih odgovora još nema.

Sa druge strane, referentni sistem u odnosu na koji se proces reformi meri odavno je poznat. Dat je u setu uslova i obaveza koje Srbija mora ispuniti da bi ušla u Euro-atlantske integracije i nastavila da dobija neophodnu finasijsku pomoć. Na osnovu broja glasova koje su dobili predsednički kandidati čija su izborna obećanja išla u tom pravcu, Srbija zna gde bi da stigne.

Back-stage

»Zgazio mi auto onog Bretonca, bio opasno dobar za lov, pros'o mu creva skroz, tu ispred kapije, pa sam uz'o drugog, al' mi zakl'o 3 kokoške, pa sam ga odveo u šumu tamo iza Cigana, e kako mi žao bilo kad sam ga ubio. Ma, došlo mi da plačem, tol'ko ja volim kerove.«

Divlja gradnja je bila u ekspanziji devedesetih, tranzicija, rat koji nije postojao, sankcije i nered u državi tome su dali vetar u leđa. Desilo se u tom periodu preko 100.000 raznih nelegalnih objekata širom Beograda, od čega je veliki deo na javnom zemljištu namenjenom parkovima, putevima, obdaništima. Uređivanjem ovog pitanja se bavimo od 2001 godine, sa idejom da zaštitimo javno zemljište a ostalo da opskrbimo vodom, kanalizacijom i strujom. Ipak, imam utisak da poimanje fenomena divlje gradnje u javnosti nije jasno određeno i da je nekako skrajnuto. 

mala ramonaNa prelazu izmedju sedamdesetih I osamdesetih godina, proslog veka (kako to glupo zvuci), u Beogradu je na muzickoj sceni vladalo poprilicno mrtvilo.

Grupe I solisti kao sto su: Generacija 5, YU-grupa, Suncokret, Srdjan Marjanovic, Hajduk Stanko I jataci, su bile vedete tadasnjeg vremena. Istina da su pokusavali da izgledaju drugacije od modela koje je nametalo tadasnje socijalisticko uredjenje ali u onome sto su oni tada nazivali rokenrolom nije bilo ni naznaka bunta. Tekstovi pesama su bili posveceni ovcama, livadama, plavim ocima, silascima u dragstor po cigarete itd. Tu I tamo poneki santimetar kose preko uveta ili brada od petnaestak dana bio je njihov ceo doprinos popularizaciji neke nove socijalne culture.

Hrabri buntovnici iz sezdesetih Siluete, Elipse, Crni Biseri nisu imali dostojne naslednike u etabliranoj “deci cveca” iz dobrostojecih porodica. Tu naravno izostavljam POP-Masinu koja je zaista odudarala I izgledom I stavovima. Robert Nemecek je ziveo u mojoj zgradi I ja sam ga kao pionir u kratkim pantalonama posmatrao kao svetsko cudo. Vezbali su u podrumu zgrade I stvarali nesnosnu buku koja mi je bila interesantnija od tada sveprisutnih melodicnih koracnica.

Neighborhood DogsThere are about twelve dogs outside my window, more or less.

If you close your eyes and listen, there might be five hundred. No one loves these dogs. They are loud, abrasive, and harbor a particular dislike for passing cars. The dogs live in a large dirt bottomed lot, replete with hills and valleys and studded with protruding atramental re-bar in the Non-Operational Construction Area for Suspended Housing (NO-CASH) – an open field/apartment block in transition. A perfect place for our twelve neighborhood dogs.

Napisala sam hronike sudjenja i dramu...koliko god da je bilo mucno, osecam se privilegovanom sto sam imala priliku da naucim jezik ratnog zlocina na maternjem. Nadam se da upravo zbog toga Srbija nece biti poslednja zemlja koja ce to citati...

Ovo je Milosev izvestaj sa poslednjeg rocista , zavrsne reci aktera...