Čemu vodi ovoliko forsiranja četništva..

 Kad se razmotre neka konkretna zbivanja, događaji i akcije vezane za neraščišćene stvari iz drugoga svetskoga rata, onda bi se mirno moglo konstatovati da vlasti u Srbiji, nakon 2000. godine kako kaže istoričarka Dubravka Stojanović, "svog idealnog pretka nalaze u četničkom pokretu Draže Mihajlovića".

Koliko je ovakav stav utemeljen možemo se uveriti svakoga dana. Najpre Zakon o izjednačavanju četnika i partizana, pa onda zakon o rehabilitaciji, pa čitava kampanja na popularizaciji Draže Mihajlovića kroz neukusno javno traženje njegova groba (da se razumemo, smatram da svako ima pravo na grob i ne plediram da se to zaustavi, ali kampanju i te kako primećujem). U toku je i sudski postupak za rehabilitaciju Draže Mihajlovića i lično očekujem da kampanja koja se vodi i jasna volja koja se u političkoj sferi iskazuje u tome smislu, može rezultirati samo jednim ishodom - sudskom rehabilitacijom Draže Mihajlovića. Voleo bih da se varam ali previše godina imam da mi to ne bi bilo jasno.

Istovremeno, radi se na svakom mogućem uklanjanju tragova njegove kolaboracije sa okupatorom, a tamo gde je te tragove nemoguće ukinuti plasiraju se nove teze o tome "kako on nije imao efektivnu komandu nad četničkim snagama van današnje Srbije" i da je "saradnja sa Italijanima bila zahtev engleske obaveštajne službe"..

Paralelno, idu napisi iz iste kuhinje kojima se otklanja svaka ideološka sumnja u fašizam i ističu komplikovani odnosu u četvorouglu Nemci - Ljotić - Nedić - Draža. Partizanski pokret se gleda uglavnom kao komunisti željni vlasti koji su vodili građanski rat proti četničkog pokreta i oni što su izazivali velike akcije odmazde nad srpskim narodom.

U svoj toj silnoj, namerno proizvedenoj konfuziji čuju se i vrlo jasni glasovi od državnih istoričara da treba rehabilitovati i Nedića i Ljotića, a ne samo Dražu Mihajlovića.

U vladi Srbije je nakon 2000. okačena slika Milana Nedića ( ne znam da li još visi) a u skupštini grada Beograda slika Dragog Jovanovića ( ne znam da li još visi).

Istovremeno, izgrađen je i ovih dana otkriven spomenik Vuku Kalajitoviću - Kalajitu, komandantu Mileševskog četničkog korpusa, u selu Štitkovu na putu između Nove Varoši i Ivanjice. Prema izveštajima četničkog vojvode Pavla Đurišića, Kalajitović je učestovao u masakru 8.000 muslimana iz Sandžaka i Bosne. Kakva se to poruka šalje Bošnjacima iz Sandžaka ovim spomenikom..

I kako je moguće, pa da najveći svetski eksperti utvrde kako četnici nisu fašisti, pravdati klanje. I šta pomaže žrtvama i njihovim potomcima ako neki sud utvrdi da koljač nije bio fašista..

Mirenje između četnika i partizana nije moguće zbog zločina koje su četnici počinili. Nije moguće ni zbog kolaboracije koje su ovi imali sa nemačkim i italijanskim okupatorima. Isto tako nije moguće pomirenje između partizana i ustaša jer su ustaše pored groznih zločina dodatno bili i nesumnjivi nacisti sa rasnim zakonima. 

Moguće bi bilo eventualno mirenje između četnika i ustaša jer su oni čitav rat bili saveznici i sarađivali na terenu. Jedino su se što kaže Žarko Puhovski zaletali pa jedni drugima ubijali civile.

Za Srbiju nije dobro ovo što se desetak godina slepo forsira...ovo baštinjenje četnika kao "idealnih predaka vlasti"...Nemoguće je njihovu sliku retuširati do mere da ona bude podnošljiva. Pogotovo ne za građane Srbije muslimanske veroispovesti, a za komšije i muslimanske i katoličke vere..

I nije pametno  tako surovo raditi na reviziji i prevrednovanju već utvrđenih istorijskih istina..Mnogi mladi ljudi zapašće u zablude koje se kasnije teško ispravljaju...Sve to nije na korist nego na štetu Srbije jer naša, današnja evropska civilizacija izgrađena je na antifašizmu. A trsiti se da da temelji budu građeni na lažima i krivim uverenjima antipatriotski je čin, ma koliko god narcisoidna slika bila potreba izvesnih krugova..

Što je govorila moja baba Anđelija...ne sinko mimo svijeta...