Brate, Sestro, Ćale si Kevemi

Pa tako iskustvom bogat u hrišćanskom smislu predsednik SPS prihvati za slavu svoje partije Svetog Jovana Zlatoustog. E tu mi nešto nije jasno.

Slava je kao zaostatak paganizma prilikom hristijanizacije Slovena usvojena kao tradicija sredinom 9 v.n.e. U tom procesu veliki broj bogova koje su  Sloveni poštovali zamenjeni su hrišćanskim svecima. Sveti Sava je u praksu uveo obred slave na liturgijskoj osnovi, a današnju formu slave je uobličio mitropolit Srbije Mihajlo 1862 godine.

Do početka Drugog svetskog rata koliko ja znam niti jedna politička stranka sem Radikala nije imala krsnu slavu. Ostale stranke su posebnim prigodama obeležavale krsne slave svojih predsednika.

Nakon obnavljanja višestranačkog sistema, devedesetih godina prošlog veka, prvi su Radikali nastavili tradiciju stranačke krsne slave, dok su ostale političke stranke taj običaj uzele više kao odraz želje za političkim marketingom nego kao izraz tradicionalnog hrišćanskog ubeđenja.

A onda posle 2000 i vraćanja iz političke kliničke smrti SPS odlučuje da uvede krsnu slavu Svetog Jovana Zlatoustog. Stvarno „pravi izbor“ svaka čast.

Sveti Jovan Zlatousti rođen je 344 godine u Antiohiji ( današnjoj Tusrskoj ) u aristokratskoj porodici. Hrišćanstvo je primio pod jakim uticajem svoje majke, koja je želela da ga zadrži u svom okrilju kao „kućnog monaha“. Tražeći svoj put ka Bogu, mladi Jovan odlazi u pustinju i tamo vodi isposnički život do 386 g.n.e. kada se vraća u Antiohiju gde je i rukopoložen za đakona a naredne godine i za monaha. Propovedanje hrisćanstva radio je na veoma osoben nači uspevajući da slušaocima poveže realan život sa biblijskim porukama. Iz takvog iskrenog i pobožnog propovedanja vere 397 godine izabran je za Arhiepiskopa prestonice Istočnog carstva, ali je zbog unutar carskih sukoba 404 godine proteran prvo u Jermeniju a 407 godine proteran je do obala Crnog mora. Na tom putu i umire u mestu Komani.

Njegove svete mošti su krstaši 1204 godine preneli u Rim gde su nalazile do 2004 godine kada su vraćene u Istanbul.

Ono što je jedna od najvećih kontraverzi Svetog Jovana Zlatoustog jeste njegov antisemitizam koji se provlači kroz njegove besede. Evo jednog primera:

„Žaljenja vredni i bedni Židovi. Sigurno, vreme je da im pokažem da je sinagoga obitavalište demona, ne samo u samom prostoru, već i u dušama Židova. I to je ono što se dogodilo Židovima, dok su sebe činili nepodobnim za posao, izrasli su podobni za klanje“.

Eto Braćo Srbi Socijalsti, tolko o vašem svecu. Pa sad vi vidite koji vam je to pametnjaković iz vaše stranke dao ideju za ovog sveca. Od toliko svetaca koji su prihvatljivi u političkom smislu vi izabraste baš onog sa obeležijima antisemitizma.

Srećna slava, braćo Srbi socijalisti, na mnogo je leta.